M. Uyurkulak şiiri... Üzerine edilecek kelam bırakmamış üstad.
Beyaz
halkla doğrudan iletişime geçmek güzel şey hakkatten…
önceki iki 1 mayıs’ta gözümde yaş, genzimde ataşla müşahade etmiş idim…
sonuncusu hiç heyecanlı değildi, ne o öyle, sen sivil ben sivil, soğudum…
“ataş” derken taş geldi aklıma, kelimelerin hikmeti işte…
taş atan çocuklar birbirine çok benziyo nedense…
amed ve gazze’den iki fotoyu gugıldan buluverip örneklemek mümkün, ama işte lüzumu yok…
hoşt amerika puşt amerika diye bi şarkı vardı…
burs alan çocuklara kılım…
sınıfımı biliyom şükür, zengin düşmanıyım…
bu hususta vahim kindarım…
beyazları hiç sevmiyom ulan.
