Ihla das Flores

Jorge Furtado'nun 1989 yapımı 13 dakikalık kısa filmi. Türkçesi Çiçekler Adası. Film, muazzam bir kapitalizm eleştirisi yapıyor; paranın icadından tutun da neoliberal politikaların kıskacına girmiş modern sömürü sistemine yani günümüze kadar çok şeyden bahsederek geliyor ve çok "basit"e indirgediği gerçekleri alenen yüzümüze vuruyor, sarsıyor.

Ama yönetmen tüm bunları yaparken, ne afili kelimelerle bezediği sert cümlelerle propaganda havası estiriyor ne de şahane bir görüntü işçiliği sergiliyor! Film kötü kotarılmış ses ve görüntü eşliğinde, "Bu film bir kurgu değildir. Çiçekler adası gerçekten vardır. Tanrı yoktur" deyişiyle başlıyor ve akabinde çok basit cümlelerle Porto Alegra şehrinden ve Ihla das Flores adasından alalade insanlar/hayvanlar hakkında çok basit cümleleler eşliğinde bir şeyler anlatmaya koyuluyor. Basit mantıklar kuruyor. Filmin sonuna doğru ise oluşmuş tüm mantık silsileleri size bir şey söylüyor! Hem de ne söylemek!


Özellikle ilmek ilmek işlenen kurgunun son karede patlama yaparak izleyeni koltuğuna yapıştırması ve gerekli mesajını çok sağlıklı veriyor olması harikulade olmuş.

Son pasaj: "...Yiyecek arama önceliğinde insanları Çiçekler adasında (Ihla das Flores) domuzlardan daha alta iten şey ne paralarının ne de sahiplerinin olmayışıdır.
İnsan diğer hayvanlardan çok gelişmiş beyni, kavrayıcı baş parmaklarından ve de hür oluşu sayesinde ayırt edilebilir.
Hürriyet, özgürlük şansına erişenlerin mevkidir. Özgürlük (liberty) insanların düşlerini canlı tutan bir sözcüktür. Ne ifade ettiğini kimse açıklayamaz ama herkes anlar!"



Aslında bu filmi çok tutmamın sebebi: Filmin, yaşamı sterilize edilmiş, dünyadan ve insanlardan tamamen kopuk bir halde yaşam sürmüş birine "kapitalist dünya düzeni" anlatısı yapar gibi sarkastik bir düzenle ilerlemesi ve bu olağanüstü zor işin 13 dakikada kotarılması.

Ezcümle; izleyin, izletin.